เรื่องย่อ : ‘Over The Rainbow’ เป็นหนังที่มีวิธีเล่าเรื่องดีมากเรื่องหนึ่ง และเป็นตัวอย่างที่ดีของการใช้วิธีเล่าเรื่องแบบไม่เป็นเส้นตรง ทั้งยังวางอุบายเล่นกับการรับรู้ของคนดู เพื่อชี้นำความคิดคนดูให้หลงทางไปได้ตลอดทั้งเรื่อง
วิธีการเล่าเรื่องและการซ่อนปมบางอย่าง ทำให้หนังสนุกชวนติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ มีการซ่อนปมโดยเล่นกับ ‘การรับรู้ของคนดู’ โดยที่การซ่อนปมนั้นความจริงง่ายเสียจนคิดไม่ถึง และเพราะคิดไม่ถึงนี่เองถึงทำให้หนังซ่อนปมสำคัญไปได้จนกระทั่งเฉลยในท้าย เรื่อง
เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อ ‘จินซู’ หนุ่มนักอ่านข่าวพยากรณ์อากาศประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้สูญเสียความทรงจำบางส่วนไป โดยหนึ่งในความทรงจำสำคัญที่สูญเสียไปคือความทรงจำเกี่ยวกับ ‘สายรุ้ง’ ซึ่งเป็น ‘โค้ดเนม’ ของผู้หญิงที่เขาหลงรักตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัย
สิ่งเดียวที่จินซูหลงเหลืออยู่เกี่ยวกับ ‘สายรุ้ง’ คือรูปถ่ายผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง แสงแดดที่สาดจ้าเข้ามาในห้องทำให้ไม่เห็นใบหน้าของเธอ รู้แต่เพียงเธอเป็น ‘ผู้หญิงผมยาว’ เท่านั้น Over The Rainbow เริ่ม ‘เล่นกับการรับรู้’ ของคนดูนับตั้งแต่ตรงนี้เอง...
จินซูพยายามค้นหาว่า ‘สายรุ้ง’ ของเขาคือใครกันแน่ โดยการติดต่อพูดคุยกับเพื่อนๆ สมัยเรียนมหา’ลัย โดยมี ‘ยุนฮี’ หญิงสาวซึ่งเคยเป็นเพื่อนร่วมชมรมถ่ายภาพสมัยมหา’ลัย คอยช่วยเขาคิดปะติดปะต่อเรื่องราว
ทว่าระหว่างที่จินซูค้นหาเรื่องราวในอดีตของตัวเอง ผ่านการบอกเล่าของเพื่อนๆ หลายต่อหลายคน ความสัมพันธ์ระหว่างจินซูกับยุนฮีก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนไปเป็นความรักทีละน้อย...
เรื่องราวของ Over The Rainbow จึงดำเนินไประหว่างการค้นหา ‘สายรุ้ง’ ของจินซูกับความรักที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นระหว่างจินซูกับยุนฮี ดังนั้นคำถามหลักของเรื่องจึงค่อยๆ เปลี่ยนจากการค้นหาว่า ‘สายรุ้ง’ เป็นใคร มาเป็นจินซูจะเลือกใครระหว่าง ‘สายรุ้ง’ ในอดีตหรือยุนฮีความรักในปัจจุบันของเขา
จากธีมและโครงเรื่องจะเห็นได้ว่า Over The Rainbow ไม่ได้แตกต่างหรือหวือหวากว่าหนังรักเกาหลีเรื่องอื่นๆ เลย แต่ด้วยการเล่าเรื่องที่ฉลาดและมีชั้นเชิง ทำให้คนดูคอยลุ้นไปกับการตามหา ‘สายรุ้ง’ และลุ้นกับความสัมพันธ์ของจินซูกับยุนฮีไปตลอดทั้งเรื่อง
และในท้ายเรื่องเมื่อทุกอย่างเฉลยแล้ว เหตุการณ์ภาพทั้งหมดตั้งแต่วันแรกที่จินซูสมัครเข้าชมรมถ่ายภาพ จนถึงฉากสุดท้ายที่จินซูไปรับยุนฮีที่หน้าตึกชมรมถ่ายภาพของมหา’ลัยก็ต่อ เข้ากันสนิทเป็นภาพเดียวอย่างลงตัว...
จินซูเริ่มค้นหา ‘สายรุ้ง’ หรือ ‘ผู้หญิงผมยาว’ ที่ไม่เห็นใบหน้าว่าเป็นใคร โดยลองถามพูดคุยกับเพื่อนสมัยมหา’ลัย ที่ละคน แม้เพื่อนๆ จะรับรู้กันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัยว่า จินซูรักผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียกว่า ‘สายรุ้ง’ แต่กลับไม่มีเพื่อนคนไหนเลยที่รู้ว่าจริงๆ แล้ว ‘สายรุ้ง’ เป็นใครกันแน่
เมื่อการค้นหา ‘สายรุ้ง’ ดำเนินไป คนดูจะค่อยๆ รู้อดีตของจินซูเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อรู้อดีตสมัยเรียนมหา’ลัยของจินซูมากขึ้น คนดูก็จะเริ่มเอะใจสงสัยบ้างแล้วว่า ‘ยุนฮีจะใช่สายรุ้งหรือเปล่า’ เพราะเหตุการณ์ทั้งหลายที่เกี่ยวกับจินซูสมัยเรียนมหา’ลัย มักจะมียุนฮีมาเกี่ยวข้องด้วยเสมอ
แต่...ยุนฮีจะเป็นสายรุ้งไปได้ยังไง ในเรื่องผู้หญิงในรูปถ่ายที่มองไม่เห็นใบหน้าคนนั้นเป็นผู้หญิงผมยาว...
ยุนฮีผมสั้นตั้งแต่เริ่มเรื่องนี่นา...
สมัยเรียนมหา’ลัย ยุนฮีก็ตัดผมสั้นไม่ต่างจากปัจจุบัน...
...แล้ว ‘สายรุ้ง’ จะกลายเป็นยุนฮีไปได้ยังไง
เพราะผู้หญิงในรูปถ่ายที่มองไม่เห็นใบหน้าเป็นผู้หญิงผมยาว....ดังนั้นการ ค้นหาตัวผู้ต้องสงสัยว่าเป็น ‘สายรุ้ง’ ในมุมมองของ ‘คนดู’ จึงล้วนมุ่งไปที่เพื่อนหญิงผมยาวที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับจินซู...
...ทั้งนี้เพราะหนังใช้ภาพของผู้หญิงผมยาว สร้างการรับรู้ให้คนดูคิดว่า ‘สายรุ้ง’ เป็นผู้หญิงผมยาวมาตั้งแต่แรก แล้วยังจงใจให้ ‘ยุนฮี’ ทั้งในปัจจุบันและสมัยเรียนมหา’ลัย ตัดผมสั้น เพราะงั้นแม้คนดูจะสงสัย หรือพยายามเอาใจช่วยอยากให้ท้ายสุดแล้ว ‘สายรุ้ง’ เป็นยุนฮี แต่ก็ยังไม่อาจคิดอย่างนั้นเพราะยังตั้งข้อสงสัยว่า จะเป็นยุนฮีไปได้ยังไง...เพราะยุนฮี ‘ผมสั้น’
ลืมคิดไปเลยว่า...ผมของคนเรามันยาวขึ้นได้!!
ในหนังเราจะเห็นยุนฮีตอนเรียนปี 1-2 เป็นผู้หญิง ‘ผมสั้น’ ซึ่งหนังจะให้เรารับรู้เกี่ยวกับยุนฮีแค่นั้น แล้วจึงมาเฉลยในตอนท้ายเรื่องว่า เมื่อขึ้นปี 4 หรือก่อนเรียนจบนั้นผมของยุนฮียาวขึ้น ในที่สุดยุนฮีก็กลายเป็นผู้หญิงผมยาว!!
ใช่แล้ว ‘ยุนฮี’ ก็คือ ‘สายรุ้ง’...
เป็น ‘สายรุ้ง’ ในรูปถ่ายที่ไม่เห็นใบหน้าของจินซูนั่นเอง...
เราจึงได้รู้คำตอบในตอนนี้เองว่า ทำไมจินซูสมัครเข้าชมรมถ่ายภาพ ทำไมจินซูจึงโกรธเมื่อยุนฮีนัดให้เพื่อนผู้หญิงอีกคนไปดูหนังกับจินซู และทำไมในทุกเรื่องราวของจินซูในสมัยเรียนมหา’ลัย จึงต้องมียุนฮีมาเกี่ยวข้องด้วยเสมอ...
จินซูวนเวียนอยู่รอบๆ ยุนฮีมาตลอด โดยที่ยุนฮีไม่เคยรู้ตัวเลย...
เป็นการซ่อนปม ดำเนินเรื่อง และคลี่คลายปมที่ฉลาดมาก...
อีกประเด็นที่น่าประทับใจของหนังเรื่องนี้คือ ‘ปัจจุบันย่อมสำคัญกว่าอดีต’
จินซูหลังประสบอุบัติเหตุสูญเสียความจำบางส่วน ทำให้เขาจำไม่ได้ว่าเคยรักยุนฮีมาก ทั้งที่วันที่ประสบอุบัติเหตุหนังมาเฉลยตอนหลังว่า ที่แท้วันนั้นจินซูมาดักรอตั้งใจจะเอาดอกไม้ไปให้ยุนฮีหลังเธอเลิกงาน แต่จึงจะสูญเสียความทรงจำ เมื่อจินซูได้พบกับยุนฮีอีกครั้ง เขาก็รักเธอในทันที...
เพราะอย่างนั้น เมื่อจินซูแน่ใจในความรู้สึกระหว่างเขากับยุนฮี จินซูจึงไม่อยากจะรู้แล้วว่า ‘สายรุ้ง’ ในอดีต ผู้หญิงที่เขาเคยรักมากคนนั้นเป็นใคร เพราะจินซูตระหนักว่าความรู้สึกในปัจจุบัน มีความสำคัญต่อเขามากกว่าเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาแล้ว แล้วเขาก็จำเรื่องเหล่านั้นไม่ได้แม้แต่น้อย
เพราะงั้นปัจจุบันจึงเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น